Αγαπητοί Συνέταιροι,
Κυρίες και Κύριοι,
Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μπορώ εδώ σήμερα να απευθυνθώ στη Γενική μας Συνέλευση επιχειρώντας ένα σύντομο απολογισμό της τετραετίας που πέρασε ξεκινώντας με το κυρίαρχο γεγονός αυτής που προέκυψε πριν από λίγο καιρό. Την απόφαση της Τράπεζας να συμφωνήσει στη ρύθμιση των δανείων μας.
Ήταν η άμεση προτεραιότητα για το συνεταιρισμό μας. Η ρύθμιση των δανείων η οποία με απασχόλησε καθόλη τη διάρκεια της τετραετίας και η οποία αποδείχθηκε ένας πραγματικός γόρδιος δεσμός τον οποίο καταφέραμε να τον δρομολογήσουμε στην εκπνοή της θητείας μας.
Δυστυχώς όμως για μένα και τους συνεργάτες μου, δεν είχαμε μόνο αυτό το ζήτημα να λύσουμε.
Οι παθογένειες της λειτουργίας των συνεταιριστικών οργανώσεων σε συνδυασμό με τα ειδικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η ΕΑΣ Τρικάλων αλλά και το γενικότερο αρνητικό οικονομικό περιβάλλον, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό περιβάλλον το οποίο ήθελε άμεσες αποφάσεις και ευελιξία στη διαχείριση.
Τέτοιες αποφάσεις πήραμε με το καλημέρα της θητείας μας.
Αμέσως δρομολογήσαμε τη μεταφορά των κεντρικών γραφείων από την Ιουλιέτας Αδάμ στο Μεγαλοχώρι, προκειμένου να είμαστε κοντά στη διαχείριση του βαμβακιού που συνεισφέρει πάνω από το 50% των εσόδων μας. Η απόφαση ελήφθη τον Αύγουστο του 2013 και σε ένα μήνα ήμασταν στα νέα μας γραφεία ελέγχοντας αποτελεσματικότερα το σύνολο των δραστηριοτήτων μας.
Δυστυχώς, η έναρξη της νέας θητείας μας συνέπεσε με την έκδοση αρνητικών αποφάσεων για τις προπωλήσεις βαμβακιού την περίοδο 2008-2009. Έχοντας στα χέρια τους τις αποφάσεις της διαιτησίας του Λίβερπουλ κατάφεραν να εκδώσουν διαταγές πληρωμής μπλοκάροντας λογαριασμούς και θέτοντας σε κίνδυνο την κινητή και ακίνητη περιουσία του συνεταιρισμού μας.
Ήταν τότε που κληθήκαμε να πάρουμε άμεσες και δύσκολες αποφάσεις, όπως η δημιουργία της θυγατρικής ΙΚΕ ΤΡΙΚΚΗ και η προσωρινή ενοικίαση της Οξοποιίας και της AGROVIZ για να μη μας κατάσχουν τα προϊόντα αλλά και για να συνεχιστούν απρόσκοπτα οι παραδόσεις προϊόντων τους, στις συνεργαζόμενες εταιρίες. Γι’ αυτές τις αποφάσεις που προστάτεψαν τον συνεταιρισμό μας και ανάγκασαν τους αντιδίκους να έρθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να βρούμε συμφωνία με λοιδόρησαν και εξακολουθούν να με λοιδορούν.
Και το κάνουν γιατί δεν τους έκανα το χατίρι να κλείσει η Ένωση, όπως είχαν προεξοφλήσει ακόμη και εντός της Ένωσης με κάποιους που βιάστηκαν να φύγουν για να αφήσουν τη βόμβα να σκάσει στα χέρια μου. Δεν τους έγινε το χατίρι και αυτό αποδείχθηκε τελευταία με την απόφαση για τη ρύθμιση των δανείων η οποία βρίσκεται στα δικαστήρια προς επικύρωση.
Η απόφαση αυτή της Τράπεζας δεν ήρθε χωρίς κόπο και προσπάθεια. Από το 2013 πραγματοποιήσαμε αμέτρητα ταξίδια στην Αθήνα για να τους πείσουμε ότι είμαστε βιώσιμοι και ότι μπορούμε να λειτουργήσουμε ως φυσιολογική επιχείρηση.
Στην αρχή μας αμφισβητούσαν έχοντας την εμπειρία άλλων συνεταιρισμών που λειτουργούσαν ως κομματικά παραμάγαζα. Χρειάστηκε να πάρουμε επώδυνες αποφάσεις για να τους πείσουμε ότι είμαστε για τα δύσκολα.
Μειώσαμε το μισθολογικό κόστος κάτω από το μισό. Η Ένωση κινδύνευε με λουκέτο και υπήρχαν κάποιοι που πίστευαν ότι μπορούσαμε ακόμη να δίνουμε 3.000 και 4.000 ευρώ τον μήνα. Θεωρούσαν ότι είναι βιώσιμο να παίρνουμε δάνεια από τις τράπεζες για να πληρώνουμε μισθούς και ασφαλιστικές εισφορές, όπως γίνονταν πριν διογκώνοντας τον δανεισμό μας. Έπρεπε να κοπεί ο δανεισμός από τις τράπεζες για να αντιμετωπίσουν την αλήθεια κατάματα. Κόψαμε από τα ρετιρέ όχι όμως και από τα… υπόγεια. Ανάλαβα τα κόστος και το πληρώνω ακόμη ενοχοποιούμενος από πολιτικούς αλλά και εσωκομματικούς αντιπάλους. Δεν με πειράζει όμως. Καλύτερα να είμαι ωφέλιμος παρά να τα έχω με όλους καλά.
Δεν ήταν όμως, μόνο αυτή η απόφαση που περιόρισε τις δαπάνες μας και μας κράτησε ζωντανούς.
Περιορίσαμε παντού τις δαπάνες.
-Στη συντήρηση των εκκοκκιστηρίων. Από 150.000 ευρώ που πληρώναμε για ένα μόνο εκκοκκιστήριο καταφέραμε με λιγότερα από 10.000 ευρώ να συντηρούμε δύο!
-Στη συντήρηση των υπολοίπων παραγωγικών μονάδων.
-Στις προμήθειες των αναλώσιμων. Ακόμη και για τα χαρτικά απαιτούνται εγκρίσεις για να αποφεύγεται κάθε είδους σπατάλη.
-Αγοράσαμε και εγκαταστήσαμε στο ΤΡΙΚΚΗ φουσκωτική μηχανή μειώνοντας δραστικά το κόστος της παραγωγής της τιμής μονάδας του ξυδιού.
Όλα αυτά τα αποδείξαμε στην Τράπεζα όχι στα λόγια αλλά στην πράξη με νούμερα και στοιχεία. Είμαστε η μοναδική ίσως επιχείρηση του μεγέθους μας που λειτουργούμε για έξι περίπου χρόνια χωρίς ούτε ένα ευρώ τραπεζικού δανεισμού. Ήμαστε η μόνη ίσως επιχείρηση που δεν έχασε λεφτά από τον Μαρινόπουλο. Αναγκάστηκα να συγκρουστώ με τα διευθυντικά στελέχη για να βγάλουμε διαταγές πληρωμής και να εισπράξουμε πάνω από 2 εκ. ευρώ σε λιγότερο από δύο μήνες. Αν είχαμε χάσει αυτά τα λεφτά θα είχαμε προ πολλού μπει σε μεγάλες περιπέτειες.
Ενώ λοιπόν, είχαμε προχωρήσει σ’ αυτές τις δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις βρήκαμε μπροστά μας νέα εμπόδια για τη ρύθμιση των δανείων.
Μας ζήτησαν επιτακτικά να κλείσουμε την εκκρεμότητα με τη ΒΙΟΛΑΡ. Ήταν Απρίλιος του 2014 που μας το είπαν ορθά – κοφτά ή κλείνετε με τη ΒΙΟΛΑΡ ή δεν έχει συμφωνία, ενώ άλλα είχαμε συμφωνήσει προφορικά μήνες πριν. Αντιδράσαμε αλλά μετά και τις διαταγές πληρωμής αναγκαστήκαμε να συμβιβαστούμε. Και πάλι παρότι ήμασταν με την πλάτη στον τοίχο και «κούρεμα» πετύχαμε και δεκαετή διακανονισμό συμφωνήσαμε. Στην πορεία μάλιστα, δημιουργήσαμε σχέσεις εμπιστοσύνης με ΒΙΟΛΑΡ που πλέον αποτελεί συναλλασσόμενο συνεργάτη και του συνεταιρισμού μας.
Παρά το κλείσιμο της εκκρεμότητας η τράπεζα αρνούνταν να έρθει σε συμβιβασμό εγείροντας στην πορεία απαίτηση να κλείσουμε και με την ΜΠΑΜΒΟ. Τελικώς, συμβιβαστήκαμε και μ’ αυτούς πληρώνοντας συνολικά αυτά τα τρία χρόνια πάνω από 2 εκατομμύρια ευρώ.
Τελικώς, μετά από συνεχείς διαπραγματεύσεις για τα επιτόκια και για τη δημιουργία ενός «μπαλούν» το οποίο αφορά το μισό σχεδόν δάνειο που θα πληρώσουμε δέκα χρόνια μετά, ήρθαμε σε μια συμφωνία η οποία απ’ όλους τους γνώστες των τραπεζικών, θεωρείται ως μία από τις καλύτερες που έγιναν τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά δεν έγιναν από μόνα τους. Τρέξαμε, παρακαλέσαμε και κυρίως πείσαμε ότι είμαστε βιώσιμοι. Κι αυτό γιατί τα δάνεια ήταν εγγυημένα, οπότε η τράπεζα είχε διασφαλισμένα τα λεφτά της.
ΕΚΚΟΚΚΙΣΤΗΡΙΑ
Σ’ αυτό το ιδιαίτερα αρνητικό περιβάλλον δεν λυγίσαμε. Παρότι είχαμε μπλοκαρισμένους λογαριασμούς καταφέραμε την περίοδο 2013-2014 να πάρουμε πάνω από 33.000 τόνους βαμβάκι λειτουργώντας πέντε συνολικά εκκοκκιστήρια, στο Μεγαλοχώρι, στα Σερβωτά, στον Παλαμά, στο Νέο Μοναστήρι και στη Ραχούλα, δημιουργώντας θετικό κλίμα στην αγορά για τον συνεταιρισμό μας.
Παρά το έντονο ενδιαφέρον μεγάλων εκκοκκιστικών επιχειρήσεων καταφέραμε να νοικιάσουμε, μέσω της ΙΚΕ ΤΡΙΚΚΗ το εκκοκκιστήριο του Νέου Μοναστηρίου από την ΕΑΣ Λαμίας το οποίο, με την επέκταση του μισθωτηρίου που πετύχαμε θα έχουμε για άλλα έξι τουλάχιστον χρόνια.
Οι καιρικές συνθήκες των δύο τελευταίων ετών δεν μας βοήθησαν στο βαμβάκι. Ωστόσο, εμείς προχωρήσαμε στη βελτίωση των υποδομών μας, επεκτείνοντας τον αποθηκευτικό χώρο βαμβακοσπόρου ξηραντήριου προκειμένου να αποθηκεύουμε μεγαλύτερες ποσότητες και να προσδοκάμε, τώρα που θα έχουμε και χρηματοδοτικά εργαλεία των τραπεζών στα χέρια μας, σε κέρδη από την εμπορία του.
Τη νέα σεζόν ετοιμαζόμαστε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση να βγούμε δυναμικά στο βαμβάκι και με τις απαραίτητες συνεργασίες και κινήσεις να καταλάβουμε τη θέση που μας αξίζει. Θέλουμε τη βοήθεια όλων σας προκειμένου αυτή η χρονιά να είναι η δική μας και στο βαμβάκι.
AGROVIZ
Φίλες και Φίλοι,
Θα πρέπει να είμαστε όλοι υπερήφανοι που μόνο μια Ένωση παρέμεινε ενεργή στο βαμβάκι και αυτή είναι η δική μας.
Δεν είναι όμως, μόνο το βαμβάκι που μας απασχόλησε. Παρά την έλλειψη χρημάτων καταφέραμε να επανακάμψουμε και στα δημητριακά με νέες πολιτικές αλλά και με τη βελτίωση της αξιοπιστίας μας. Δώσαμε τα σιλό μας στους παραγωγούς για παρακαταθήκη και αγοράζουμε στην πορεία το καλαμπόκι απ’ αυτούς. Με τον τρόπο αυτό και εμείς δεν χάνουμε καλαμπόκι και οι παραγωγή πληρώνονται σε καλύτερες τιμές. Η πολιτική αυτή είχε ως αποτέλεσμα να διπλασιάσουμε τις ποσότητες που παραλάβαμε την περασμένη σεζόν. Έτσι αποδεικνύεται ο συνεταιριστικός χαρακτήρας στην πράξη και όχι στα μεγάλα λόγια. Όταν πραγματικά στηρίζεις τους παραγωγούς σε δύσκολες στιγμές.
Ως προς την AGROVIZ προχωρήσαμε στη μεταφορά του ξηραντηρίου από το Ζάρκο στο συγκρότημα της Μεγάρχης με μεγάλη ανταπόκριση από τους παραγωγούς. Μόνο σε ένα μήνα που πρόλαβε να λειτουργήσει πέρυσι, πήραμε πάνω από 2.000 τόνους καλαμπόκι.
Η μεγαλύτερη όμως, επιτυχία μας ήταν η σύνδεση της AGROVIZ με το ΤΡΙΚΚΗ. Πλέον οι παραγωγοί του ΤΡΙΚΚΗ αγοράζουν ζωοτροφές από την AGROVIZ προκειμένου να διασφαλίσουμε την ποιότητα αλλά και να αυξήσουμε τον τζίρο και την κερδοφορία της Ένωσης. Ακόμη κι αυτό το αυτονόητο για να γίνει χρειάστηκε κόπος και κυρίως δυνατά νεύρα για να αλλάξουν υπηρεσιακές νοοτροπίες που ήθελαν την Ένωση και το ΤΡΙΚΚΗ δύο διαφορετικά πράγματα.
Λόγω της έλλειψης ρευστότητας μπορεί να υπήρξαν κατά το παρελθόν, κάποιες καθυστερήσεις στις πληρωμές. Ωστόσο, ένα πράγμα θα πρέπει να ξέρουμε όλοι: Η Ένωση είναι το μόνο ίσως μαγαζί που όλες αυτές τις δεκαετίες δεν έχασε ο παραγωγός ούτε μια δραχμή.
ΟΞΟΠΟΙΙΑ
Η Οξοποιία ΜΕΤΕΩΡΑ είναι μια καλή δραστηριότητα της Ένωσης. Ωστόσο, χρειάζεται προσοχή αλλά και προσεκτική μελέτη, όπως αποδείχθηκε από την πρόσφατη εμπειρία μας με την αρχική μας πρόθεση να επεκτείνουμε τη συνεργασία με την ΚΟΡΕ με την οποία συνεργαζόμαστε 15 και πλέον χρόνια πολύ πριν αναλάβω εγώ θέση ευθύνης στη διοίκηση.
Αγαπητοί συνέταιροι,
Αυτή η εμπειρία μου έδειξε ότι πάσχουμε σε οργάνωση. Δυστυχώς δεν υπήρχε σωστή κοστολόγηση η οποία θα οδηγούσε την Οξοποιία σε ζημιές αν δεν αποφάσιζα να σκίσω, στην κυριολεξία, τη συμφωνία και αν δεν ζητούσα επιτακτικά από τα LIDL να μειώσουν το χρόνο των πληρωμών προκειμένου να μη μένουμε από ρευστότητα.
Με όλα αυτά τα προβλήματα, όμως, δεν είχα το χρόνο να ασχοληθώ μέχρι πρόσφατα και με αυτό. Πλέον όλα και όλοι θα μπουν στη θέση τους για να πάρουμε, ως συνεταιρισμός, από την Οξοποιία αυτά που μπορούμε.
ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ
Στη ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ, όταν όλη η αγορά εφοδίων συρρικνώνονταν εμείς καταφέραμε σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια να λειτουργήσουμε, πέρα από τα υπάρχοντα καταστήματα, στο Μεγαλοχώρι, στην AGROVIZ και στη Φαρκαδόνα, άλλα τέσσερα, στην Πύλη που πάει εξαιρετικά καλά, κυρίως στις ζωοτροφές, στον Παραπόταμο, στη Φήκη, στη Μεγάρχη και ένα νέο στην πόλη των Τρικάλων.
Μειώσαμε δραστικά τις πιστώσεις οι οποίες πλέον, όταν δίνονται, δίνονται και με πάγιες εντολές αλλά και με συμφωνητικά παράδοσης της παραγωγής σε μας.
Ενώ μέχρι το 2013 είχε συσσωρευτεί ένα ποσό που άγγιζε τα 10 περίπου εκατομμύρια ευρώ από οφειλές είτε στην ΑGROVIZ είτε στη ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ, πλέον με συνεχείς παρεμβάσεις μας και δικαστικές ενέργειες καταφέρνουμε κάθε μέρα σχεδόν, να εισπράττουμε χρήματα από παλιές οφειλές.
Μπορεί σε κάποιους να μην άρεσε αφού έλεγαν ότι η Ένωση θα κλείσει και θα γλυτώσουν τα λεφτά αλλά θα πρέπει να ξέρουν πως όλοι θα πληρώσουν τις οφειλές τους. Δεν θα χαριστούμε σε κανένα!
ΤΜΗΜΑ ΟΣΔΕ
Δεν διασυνδέσαμε μόνο το ΤΡΙΚΚΗ με την AGROVIZ αλλά και τη ΓΕΩΤΕΧΝΙΚΗ με το ΟΣΔΕ προκειμένου να ξέρουμε τι επιδοτήσεις παίρνει ο κάθε παραγωγός πριν τον πιστώσουμε. Λόγω της κατάργησης του μονοπωλίου της σύνταξης του ΟΣΔΕ από την ΠΑΣΕΓΕΣ πλέον έχουμε χάσει τις μισές περίπου δηλώσεις, οπότε το ΟΣΔΕ δεν είναι το έσοδο του παρελθόντος. Ωστόσο, προσπαθούμε να επεκταθούμε σε νέες υπηρεσίες για να το διατηρήσουμε ως αυτόνομο τμήμα.
ΕΡΙΟΠΛΗΝΤΥΡΙΟ
Μέσα σ’ όλη αυτή την καταιγίδα τελευταία, επαναλειτουργήσαμε και το εριοπλυντήριο της Μεγάρχης. Και εκεί κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε τις αμαρτίες του παρελθόντος. Έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι παρότι, στο παρελθόν, υπήρχε τεχνική υπηρεσία στελεχωμένη με μηχανικούς δεν υπήρχε ποτέ άδεια λειτουργίας για το εριοπλυντήριο! Μάλιστα, μας είπαν ότι δεν λειτούργησε ποτέ ο βιολογικός καθαρισμός. Τον εκσυγχρονίσαμε και τον βάλαμε σε λειτουργία για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια που έγινε το συγκεκριμένο εργοστάσιο. Αγοράζουμε μαλλί σε καλές τιμές και περιμένουμε τα αποτελέσματα για να κρίνουμε αξιόπιστα και αυτή τη δραστηριότητα χωρίς τις αμαρτίες του παρελθόντος.
ΤΡΙΚΚΗ
Ας έρθουμε τώρα στο ΤΡΙΚΚΗ για το οποίο δεχόμαστε και όλον αυτόν τον πόλεμο. Αν είχε κλείσει η Ένωση ή αν ο Λιούτας και όλοι εσείς, είχαμε πουλήσει το ΤΡΙΚΚΗ τότε θα ήμουν καλός και δεν θα με σταύρωναν καθημερινά. Ο στόχος ήταν και ήταν και είναι το ΤΡΙΚΚΗ. Το ήθελαν και το θέλουν. Μετά τη συμφωνία με την τράπεζα κατάλαβαν ότι το σενάριο να κλείσει η Ένωση και να πάρουν το ΤΡΙΚΚΗ από τον εκκαθαριστή δεν βγαίνει και γι’ αυτό επιστράτευσαν τους επαγγελματίες συκοφάντες για να με διαβάλουν. Τόσο εμένα όσο και την οικογένειά μου. Κάποια σκουλήκια που αυτοαποκαλούνται και συνεταιριστές ξημεροβραδιάζονταν στον προθάλαμο του υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης καταθέτοντας αστήριχτες και συκοφαντικές καταγγελίες και ζητώντας με τυλίξουν σε μια κόλλα χαρτί.
Τελικώς, πριν από τρεις εβδομάδες ευτυχώς ήρθε ο έλεγχος από το υπουργείο με το πόρισμα να είναι θριαμβευτικό για μας. Ξέρετε γιατί; Γιατί ότι κάνουμε το κάνουμε με ένα και μόνο γνώμονα: Το καλό του Συνεταιρισμού.
Πλέον δεν θα μείνουμε άπραγοι. Όσοι συκοφάντησαν και όσοι συμμάχησαν ακόμη και με το διάβολο για να πλήξουν τον Συνεταιρισμό θα λογοδοτήσουν στα δικαστήρια.
Το ΤΡΙΚΚΗ ήταν και θα παραμείνει συνεταιριστικό. Τα αποτελέσματά του μας δικαιώνουν. Ήδη ο τζίρος ξεπέρασε τα 20 εκατομμύρια ευρώ και επέστρεψε τα τελευταία χρόνια, σταθερά στην κερδοφορία. Είναι ο στυλοβάτης της Ένωσης στην οποία χρωστά την ύπαρξή του αφού αυτή ήταν που το πήρε πριν από τρεις περίπου δεκαετίες και το αναγέννησε από τις στάχτες του.
Αγαπητοί συνεταιριστές,
Χρειάζεται αρετή και τόλμη για να καταφέρεις αυτά που καταφέραμε εμείς αυτά τα τέσσερα χρόνια. Ξέρετε δεν είναι εύκολο να κρατήσεις ένα συνεταιρισμό στο ύψος του όταν οι περισσότεροι είχαν προεξοφλήσει την αποτυχία και όταν όλα καταρρέουν δίπλα σου. Θέλει πείσμα και προσήλωση στο στόχο. Θέλει καλούς συνεργάτες μερικούς από τους οποίους είχα την ατυχία να χάσω αφού έφυγαν πρόωρα από τη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά με κούρασαν πολύ. Πολλές φορές αναρωτήθηκα αν αξίζει ο κόπος. Κοιτάζοντας όμως, όλα αυτά που πετύχαμε αυτά τα δύσκολα χρόνια της κρίσης, στην οποία κραταιές επιχειρήσεις έκλεισαν μέσα σε μια νύχτα, αλλά κυρίως τους εργαζομένους και εσάς, λέω ΝΑΙ, άξιζε ο κόπος. Πλέον έχω συνδέσει τη ζωή μου με την ΕΑΣ Τρικάλων και όσο με εμπιστεύεστε δεν θα ησυχάσω αν δεν τη δω να αναπτύσσεται για να εξελιχθεί από τρίτη που είναι σήμερα, σε πρώτη συνεταιριστική δύναμη στην Ελλάδα. Μας αξίζει το χρυσό μετάλλιο και σας υπόσχομαι ότι μέχρι το τέλος της πενταετίας που έχουμε μπροστά μας, θα το κατακτήσουμε.
Σας ευχαριστώ για τη μέχρι τώρα εμπιστοσύνη σας και ζητώ την ψήφο προκειμένου να πάμε ακόμη ψηλότερα. Είμαι βέβαιος ότι το μέλλον μας ανήκει.
Σας ευχαριστώ.
